Küçürek Öykü: Gizli Geçit

12.04.2023 © Novelius Edebiyat

Yazar: Sude YENİN

Küçürek Öykü: Gizli Geçit, Sude YENİN

Önümdeki ayçiçek desenli, vitraydan yapılmış boy aynasına gözlerimi kısarak baktım. Ayna, yansıma ve yanılsama. Bu üç kelimeden de alacaklı olduğum kanısıyla içim ürperdi, tenim adeta buz kesti. Duvardaki saatin güçlü ‘tik tak’ vuruşları endişeme endişe katarken, yutkundum. Boy aynasının karşısında, her baktığımda neden odamda böyle bir obje bulundurduğumu anlamlandıramadığım bir tablo vardı. Tuvalde bir nehir ve sandal resmedilmişti. Gürül gürül akan bir nehrin aksine, bu nehir izbe bir sokak gibiydi; insanı boğan ve yoran cinsten. Sanki o tabloya her baktığımda, nehrin üstündeki sandal ileri geri hareket edip, beni de içine çekecekti. Hayatımda bir şeyler eksikti ve görüntüme baktığım bu ayna, sanki geçmişime uzanan gizli bir geçitti. Mâzime ışık tutacağına niye inanmıştım ki sanki? Ama yaşadıklarım da normal şeyler değildi; ruhum, yoksunluğunu çektiğim ne varsa, istisnasız olarak peşine düşmek istiyordu. Misal, daha geçenlerde esrarengiz bir rüya görmüştüm ve o rüyayı gördüğümden beridir tek bir kelime tüm benliğimi esir almıştı; Mnemosyne.

‘’Gücünün farkında olsaydın eğer, asıl kimliğini öğrenmek için bu kadar geç kalmazdın Mnemosyne,’’ Karanlıkta bir siluet vardı ve beni çağıran bu sesin sahibini tanımıyordum. ‘’Çağrılarıma kulak ver, küçük kız. Geçmişin yanında, çok yakınında.’’

Rüyama sızan bu sese tutunup, beni geçmişin tozlu raflarına götürmesini isteyecektim, ama bu isteğimi gerçekleştiremeden irkilerek uyanmıştım. O rüyadan sonra beynim durmuştu resmen, yakınımda olan tek kişi annemdi. Yoksa, bu sırlar annemde miydi? Gizemperest biri değildim, imgelerle işim olmazdı. Ya da ben öyle sanıyordum.

Bu aynanın karşısına ne zaman geçsem, adlandıramadığım duygularla dolup taşıyordum. Peki ama neden?

‘’Yaklaş, istediğin bilgilere ulaşmak için buradayım.’’

Ayna, benimle konuşuyordu? Bir saniye, bir saniye, ayna konuşuyordu benimle! Ya delirmiştim, ya da yaşadıklarımın etkisi ile halüsinasyon görüyordum. Geri dönüp bu odadan çıkıp gitmem gerektiğinin farkındaydım, ama daha ne olduğunu bile anlayamadan aynanın içine çekilivermiştim.

Bu ayna, benim için yapılmış gizli bir geçitti âdeta.

Benim evim, bu geçitti.

Geçmişimse esiri olacağım asıl kimliğimdi.

S O N

Resim 1, Kapak Görseli, Vasily Kandinsky, Around the Circle, 1940

Resim 2, Kare Görsel, Peter Nicolai Arbo, Portrait of Dagny Kiær, 1885

Yazar Hakkında:

Sude Yenin, yirmi üç yaşında. Lise yıllarından bu yana edebiyatla ve kitaplarla haşır neşir. Öykü ve denemeleri, Novelius Edebiyat‘ın da aralarında olduğu e dergi, dergi ve edebiyat sitelerinde yer buldu. Gazi Ünivertesi’nden mezun.