14.07.2024 © Novelius Edebiyat
Günlerden Öykü | Bölüm 8: Babalar ve Babalar
– Selimcim merhaba. Hoş geldin.
– Hoş bulduk, kardeşim benim.
– Konuya doğrudan girmemi ayıp saymazsan derdimi anlatmak isterim sana hemen. Gerçi, bu hayırlı bir dert.
– Yahu senden hayırsız şey gelmez. Severim seni. Çocukluk arkadaşımsın. Hemşerimsin. Ta babalarımız, dedelerimiz can ciğerdi.
– Nasılsın, iyisin umarım.
– Sen konuya gir Seyfi, konuya. Kıvranma.
– Yav Selim, biliyorsun bizim ortanca kız biraz çirkin. Anası veremliyken doğurdu. İlaçlar falan kullandı, kız çirkin çıktı. Yoksa bizim genetiğimizde böyle bir çirkinlik yoktur. Aslında böyle bir çirkinlik yeryüzünde yoktur. Öteki iki kızı evlendirdik. Torunladık.
– Canım bildiklerimizi niye anlatırsın… Takımızla ordaydık ya…
– Sağ olasın. Senin ortanca oğlan kör, doğuştan kör ayıptır söylemesi…
– Eeeee…
– Evlendirmek istiyormuşsun. Kulağıma geldi. Yanlış anlama ama nasıl olsa kör. Benimki çirkin, seninki kör. Evlendirelim gitsin. Birbirlerinin eksiklerini tamamlasınlar.
– Valla Seyficim senin düşündüklerini bire bir ben de düşündüm. Bizim körümüz, hem kör hem de sağır olsaydı; dediğin olurdu.
– Nasıl yani?
– Bizim oğlana senin kızdan bahsettim. Bizimki benimle küstü. İki ay konuşmadı benimle. Meğer senin kızın çirkinliği kulağına çarpmış.
– Yani kör olmasına karşın kazığı hissetmiş öyle mi?
– Aynen öyle… Körler uyanık olur.
– Canım sonuçta kör. Nasıl olsa görmeyecek.
– Lâkin dokunacak. Onu da boş ver, çocuğun midesini bulandırmışlar.
– Anladım, senin oğlan da haklı. Şu dünyada haksız insan var mı? Herkes haklı.
– Valla kusura bakma. Yoksa ben istemez miydim senle dünür olmak…
– Neyse boş verelim. Eee senin işler nasıl? Döndürebiliyor musun bari?
– Nasıl olsun be kardeşim. Enflasyon belimizi büktü. Birbirine düştü herkes.
S O N
14.07.2024 © Novelius Edebiyat
