10.03.2024 © Novelius Edebiyat
Yazar: Ümit Ahmet DUMAN
Sözcük Çöplüğü
Düşünsenize oraları buraları kırılmış bazıları okunmaz hale gelmiş sözcük dağlarından işimize yarayacak neler bulurduk kim bilir.? Konumuza, duygumuza, ruhumuza, şiirimize uygun; örselenmemiş bir sözcük bulursak ne ala.
Normal çöplerde altın kolyeler, değerli taşlar, kopmuş uzuvlar ve hatta hatta ölü bedenler bulunduğunu işitmiştim. Ama işe yarar bir sözcüğü bulacağımızdan endişeliyim.
Benim şansıma hep haksızlığa uğramış, ama hiç devrilmemiş, teslim olmamış, ölmemiş sözcükler çıkıyor gibi. Direncin simgesi olarak ne kadar baskı görseler de bütünlüklerine bir zarar gelmemesi için zulme karşı kenetlenmiş bir grup halinde bulunan sözcükler.
Coşkuyla sahipleniyorlar, yüreklerinde söylenecek şeylerin yüceliğinde. Neler neler fışkıracak, sıkışmış derinliklerinden. Yüzyılların söylemsiz zamanlarının özlemiyle yeni, yeniden cümleler kurmaya sabırsızlanıyorlar. Elbette ki biriktirdiklerinden yararlanmak bize, paylaştıklarından gönenmek sözcüklere düşer. Yaşamak, dünya durdukça yaşamak, ölümü uzak tutmak isterler bedenlerinden. Her damın altından geçmeyi kendilerine görev biçmişler.
Elleri, yüzleri, dudakları kıpır kıpır, gövdeleri hikâyelerle, kararlarla, hükümlerle dopdolu. Nasıl nereden başlayacağını bilmeksizin hikâyedeki sıralarını bekliyorlar.
Bazen buğulu camlardan içeriye dalar, duvarların, kara kara kapanan kapıların berisine bakarak gövdelerinin kalınlaşması ile saflarını artıracak çalışmalara başlarlar.
Külrengi bir siste hemen yollarını yitireceklerinden endişeli bakışlarım, tekinsiz, her birinin üzerinde geziniyor. Sıraya düzene girmeleri için baştan rica, sonralar da emirler yağdırıyorum.
Sözcükler, sözcükler, toplanan, konuşan, susan sözcükler, her biri kendi derdinde.
Uyanın, uyanın, saflarınızı sıklaştırın, romanlar, öyküler, şiirler, şairler sizleri aşkla bekliyor.
S O N
ÜMİT AHMET DUMAN
10.03.2024 © Novelius Edebiyat
