Evinin yokuş yolunu tırmanırken böyle olmamalıydı diye hayıflandı kendi kendine. Sokağın ortasında öylece durup etrafa bakındı. Kirpiklerini siper ettiği gözyaşları içine akarken birkaç damla yaşı da yolunu kaybettiği için döküverdi. Buraya neden, nasıl geldiğini bilmiyordu. Oysa çocukluğu, gençliği, aşkları hep bu sokaklarda geçmişti. Elindeki tahta bavulu yere koyup üzerine oturdu bir müddet. Bomboş bavul, o topraklara girdiğinden bu yana her adımda biraz daha ağırlaştı. Oysa Almanya’da geçen yıllarda ilmek ilmek işlemiş, özenerek doldurmuştu o bavulu. Ve ardından gelen telefon… Uçarak gelen kara haber gurbet topraklarına gelişi güzel fırlatılan hediyeler… İpek şal, oyuncak tren, guguklu saat… Depremden sonra çok değişmişti buralar. Hayır, hafızasında sorun yoktu. Taş üstünde taş kalmamıştı yalnızca. Aklını yitirmeyi diledi, olmadı. Çaresiz; ayağa kalktı, aldı boş bavulunu ve yokuştan aşağı koşarak gözden kayboldu.
SERAP YAĞIZ
S O N
Kapak Görseli, Petro Kholodnyi, A Tale of a Girl and a Peacock, 1916
Kare Görsel, Edvard Munch, Strasse in Aasgaardstrand, 1901
YAZAR HAKKINDA:
Serap YAĞIZ, 1998 Trabzon doğumlu. Karadeniz Teknik Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu Hâlen aynı üniversitede Türk Dili ve Edebiyatı alanında tezli yüksek lisans eğitimine devam etmektedir. Yokuş, Serap Yağız’ın Novelius Edebiyat’ta yayımlanan ilk kısa öyküsüdür.
